SALAMAT SA BUTIL

…dahil ipagtutulakan na naman para ganapin ang payak na ritwal upang tumilapon at ibalik sa pinagmulan ang mga hindi kanais-nais na enerhiya na pilit itinatapon sa aming pamamahay ng kung sinu-sinong asungot at amuyong… what I don’t accept belongs to whomever presents such to me-- pestilence, virulence, vitriol, and all.



Pero taos-puso ang tanggap sa limang kilo ng masamyong bigas na kaloob ng mga katoto sa inang kaluluwa, Pamantasan ng Silangan. Matindi ang kakatwang lakas ng mga butil-bigas upang ipagtabuyan, ibalik sa pinagmulan ang dapat maibalik. Malakas ang kutob namin na sina G. Jess Tanchangco at Kapitan Lucio Tan ang nagkaloob ng mga naturang butil. Para maisagawa ang ritwal.



Hindi madaling humagilap ng organic rice for the rite to shoo away negative energies and haul in tons of good luck and abiding abundance.



Hindi puwede ang karaniwang bigas—the rite calls for rice grains grown on soil untainted by petrochemical-derived fertilizer, growth boosters, pesticides, and the like. Such industrial compounds suck out leech-like whatever powers dwelling in the grain—and in one’s groin.



Kaya ‘yung mga binigkis na uhay ng palay na mabibili sa Quiapo at Baclaran, pampasuwerte raw kung isasabit sa bintana o pintuan, sablay ang bisa niyon. Tiyak na pinupol sa tarundon o post-harvest growth ng palay. Na sumimsim at pinasuso sa lupang natigmak sa samut-saring agro-industrial chemicals. Whatever magic that can be wrought out of such grains has been rendered null and impotent.



The magical and nutrient content of any plant— say, rice grains embody the congealed rays of the sun and is held sacred in the Shinto faith system-- is only as good as the soil it’s grown on. Pansinin na hindi halaman ang nililinang, pinagyayaman at sinisinop: lupa at lupa lang… Now, every pronouncement coming from Malacañang is top-grade compost but any soil scientist worth his salt won’t use such to mulch crops… or they’ll turn crap and wither dead.



At kapag buhay na buhay ang lupa—living soil teems with life-- maihahayag nito ang sigla’t saya ng buhay sa bawat binhi ng halaman na sisibol sa dibdib nito. Sumasalin ang ganoong sigla at kapangyarihan sa mga himaymay ng halaman—mula ugat hanggang sa bulaklak at mga butong butil… na sasalin naman sa katawan ng taong kakain niyon.



Teka, kailangan nga pala ng kahit munting tason o bowl para paglagyan ng bigas—madali nang humango niyon kahit sa mga nagbebenta ng mga segunda-manong kagamitang pambahay mula South Korea’t Japan… mas mainam kung itim ang kulay, puwede nang lacquerware, earthenware, stoneware or porcelain bowl.



Punuin ang tason ng organikong bigas. Ilagay sa labas ng bahay. Matapos ang sambuwan, ibaon sa lupa ang bigas—kung may nalalabi pa, tiyak na araw-araw manginginain doon ang mga maya.



Punuin muli ng bigas ang tason. Ibaon ang bigas matapos ang sambuwan.



Ganoon lang? Ganoon lang.



Napakapayak na ritwal. Pero ibayo ang bisa. Tiyak na lalong puputaktihin ng kamalasan ang mga mahilig mang-asungot at mang-amuyong sa inyong pamumuhay—babalik lang sa kanila ang talagang nasa kanila.



At bubuhos naman ang biyaya at magandang kapalaran sa inyong pamamahay. Ganoon ang taglay na kapangyarihan ng organikong bigas.